NAZWA POLSKA LUBCZYK

Lubczyk jest rośliną z rodziny baldaszkowatych (selerowatych).

NAZWA ŁACIŃSKA

Levisticum officinale

POCHODZENIE

Uznaje się, że lubczyk pochodzi z Azji. Początkowo był uprawiony jedynie w ogrodach klasztornych, później jednak został spopularyzowany w całej Europie. Dziś z jego hodowli słyną przede wszystkim Iran i Afganistan, ale jest też uprawiany w innych rejonach świata, w tym w Polsce

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE

Lubczyk jest rośliną o prostej i słabo rozgałęzionej łodydze, która może osiągnąć nawet 1-2 m wysokości. Ma poszarpane liście w kolorze ciemnozielonym, bladożółte kwiaty oraz krótkie aromatyczne kłącze.

ZASTOSOWANIE/WPŁYW NA ZDROWIE

Najcenniejszą częścią lubczyku jest korzeń, w którym znajdują się olejki eteryczne, bogate w kwas octowy, skrobię, cukier, kwasy polifenolowe oraz estry. Przede wszystkim lubczyk ma zbawienny wpływ na układ moczowy i pokarmowy – działa moczopędnie, wiatropędnie i spowalnia nadmierną fermentację w jelitach. Lubczyk wykazuje także działanie wykrztuśnie, więc z powodzeniem może być stosowany przy infekcjach dróg oddechowych. Spożywając go, można złagodzić bóle menstruacyjne, poprawić koncentrację oraz wzmocnić ogólną kondycję organizmu.