NAZWA POLSKA KOPER

Nazwa koper pochodzi od słowa kopec, którym dawniej określało się zapach.

NAZWA ŁACIŃSKA

Anethum graveolens.

POCHODZENIE

Pochodzi z Iranu oraz Indii Wschodnich. Występuje także w Azji i w rejonie Morza Śródziemnego. Uprawiano go już w czasach starożytnych. Koper zaliczany jest do najpopularniejszych roślin przyprawowych w Polsce.

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE

Silnie aromatyczny koper osiąga wysokość nawet 1,2 m. Jego liścia są delikatne, pierzaste i nitkowate. Jego liście należy zbierać przed kwitnięciem, czyli wiosną lub latem. Poprzez suszenie ich, traci się charakterystyczny aromat, lepiej więc go zamrozić

ZASTOSOWANIE/WPŁYW NA ZDROWIE

Koper bardzo często dodaje się do zup, a także do ziemniaków. Wykorzystuje się zarówno jego liścia, jak i nasiona. W Skandynawii świeży koper je się wraz ze śmietaną lub jogurtem. Jeżeli koper ma być wykorzystany do kwaszenia ogórków, należy ściąć go w czasie kwitnienia, czyli w lipcu-sierpniu. Koper ceniony jest także za właściwości lecznicze. Łagodzi kolki u niemowląt, a także wzdęcia i czkawkę. Egipcjanie wierzyli, że koper pomaga w odpędzaniu złych czarów.